Verrassing!
Door: Eva Timans
Blijf op de hoogte en volg Eva
18 November 2013 | Australië, Denham
Laatste loodjes wegen het zwaarst zeggen ze.. Inderdaad! Ik hoorde de seconden van mijn laatste werkweek voorbij tikken.
Maar heb mijn werkperiode bij de Bark Hut leuk afgesloten met mijn collega's en zelfs (stiekem) vuurwerk afgestoken. Best vreemd om al m'n spullen weer in mijn auto (alias: mijn huis) te pakken, wetende dat je de komende maanden weer uit de auto moet gaan leven. Heb hem een grondige poetsbeurt gegeven voordat ik door mijn collega's ben uitgezwaaid en naar Darwin ben vertrokken. In m'n alleentje heb ik vast ingecheckt in het Hilton hotel. En daar begon het echte wachten.. De laatste uren voordat Erik zou landen. Toen het eindelijk zover was en ik naar het vliegveld wilde rijden kwam ik erachter dat ik in al m'n opwinding de auto op een plek had geparkeerd die 's nachts afgesloten werd (stress!). Dus vlug een taxi laten bellen en gelukkig was ik nog op tijd.
Daar was Erik dan, met de mededeling dat die nog een verrassing bij zich had. En daar kwam ze aan hoor! Eline!! Helemaal in Australië! Iedereen heeft aan de foto op facebook wel kunnen zien aan het openvallen van mijn mond hoe verrast ik was! Wauw! Echt geweldig! Maar wat kwam ze hier doen?! Samen met haar vriend die ook meegekomen was zijn ze een weekend samen met ons in Darwin gebleven en zijn we lekker uit eten en op stap geweest. We zijn 1 dag naar de Bark Hut gegaan, zodat ik ze kon laten zien waar ik de afgelopen maanden heb gewerkt. En we hebben de krokodillenexcursie op de Adelaide river gedaan. Waarin de krokodillen uit het water springen om een biefstuk van een hengel te grijpen. Voor mij de tweede keer maar voor de rest natuurlijk een leuke binnenkomer in Australië! Helaas zijn hierna onze wegen weer gescheiden, want Eline en Arnoud vlogen naar Brisbane om daar nog 3 weken te reizen.
Daar gaan we dan! De komende drie maanden met z'n 2e op pad. Het was even passen en meten in de auto, maar nu zijn we helemaal gesetteld. We zijn onze tour begonnen in Litchfield national park en de eerste nacht in de tent sliepen we heerlijk onder de sterrenhemel. Geen kap over de tent, dat is te heet. In Litchfield zijn we op 3 plekken bij verschillende watervallen gaan zwemmen, voordat we onze tour naar het westen vervolgde. We hebben in een korte tijd belachelijk veel kilometers gemaakt. Drie dagen aan een stuk gereden door uitgestorven gebied. Van Darwin naar Broome, waar we eindelijk de westkust aantikte. Onderweg hebben we, hoe kan het ook anders, autopech gehad. Gelukkig kwamen we hier op tijd achter en hebben we maar een halve dag vertraging opgelopen. Wie had gedacht dat ze in Australië een grens hadden? Die is er dus! En streng.. We moesten al ons fruit, groente en andere plantaardige spullen inleveren om de staat West-Australië in te mogen. Wortels mochten we wel meenemen als we de kontjes eraf sneden. Dit hebben we daar natuurlijk even staan doen.
En dan ben je daar, aan de westkust waar je al 2 maanden van droomde. Eindelijk een zonsondergang in de zee! In Broome zijn we meteen op een kameel gesprongen en hebben we een ritje gemaakt over het strand. Nooit geweten dat Australië de grootste populatie wilde kamelen heeft, 1 miljoen! Ik leer hier nog iedere dag wat bij.. Na Broome zijn we afgezakt naar Coral Bay en daar was het dan.. Parelwit strand, felblauwe zee en een koraalrif op loopafstand de zee in! Dit is dus waar West-Australië bekend om staat! Wauw! We hebben hier gesnorkeld, gekayakt en vooral veel languit op het strand gelegen. Als we gingen zwemmen schoten de roggen aan je voeten weg. Van Coral Bay door naar Shark Bay. De namen van deze plaatsjes alleen al zijn heerlijk om in dit verslag te typen. Hier hebben we een quad tour gedaan. Lekker door de duinen gecrost en mooie look-outs bezocht. Het is hier aan deze kust door de hitte (lees: 43 graden in de schaduw) helaas overal laagseizoen, waardoor alles een beetje uitgestorven is. Alhoewel we daar nu denk ik nog maar beter van kunnen genieten. Aangezien we langzaamaan naar het drukke zuiden afreizen.
Waar ik op het moment ben? Op het strand in Monkey Mia met uitzicht op dolfijnen die hier nieuwsgierig bij het strand komen kijken en langs je af zwemmen. Vanmorgen tijdens een 'show' (de dolfijnen komen uit het wild naar het strand) een dolfijn mogen voeren! Nouja, eigenlijk werd Erik uitgekozen, maar die liet mij het natuurlijk doen! Wat een heerlijk leven heb ik toch..
~Hoe ver je ook reist, het lot kun je niet ontlopen~
Maar heb mijn werkperiode bij de Bark Hut leuk afgesloten met mijn collega's en zelfs (stiekem) vuurwerk afgestoken. Best vreemd om al m'n spullen weer in mijn auto (alias: mijn huis) te pakken, wetende dat je de komende maanden weer uit de auto moet gaan leven. Heb hem een grondige poetsbeurt gegeven voordat ik door mijn collega's ben uitgezwaaid en naar Darwin ben vertrokken. In m'n alleentje heb ik vast ingecheckt in het Hilton hotel. En daar begon het echte wachten.. De laatste uren voordat Erik zou landen. Toen het eindelijk zover was en ik naar het vliegveld wilde rijden kwam ik erachter dat ik in al m'n opwinding de auto op een plek had geparkeerd die 's nachts afgesloten werd (stress!). Dus vlug een taxi laten bellen en gelukkig was ik nog op tijd.
Daar was Erik dan, met de mededeling dat die nog een verrassing bij zich had. En daar kwam ze aan hoor! Eline!! Helemaal in Australië! Iedereen heeft aan de foto op facebook wel kunnen zien aan het openvallen van mijn mond hoe verrast ik was! Wauw! Echt geweldig! Maar wat kwam ze hier doen?! Samen met haar vriend die ook meegekomen was zijn ze een weekend samen met ons in Darwin gebleven en zijn we lekker uit eten en op stap geweest. We zijn 1 dag naar de Bark Hut gegaan, zodat ik ze kon laten zien waar ik de afgelopen maanden heb gewerkt. En we hebben de krokodillenexcursie op de Adelaide river gedaan. Waarin de krokodillen uit het water springen om een biefstuk van een hengel te grijpen. Voor mij de tweede keer maar voor de rest natuurlijk een leuke binnenkomer in Australië! Helaas zijn hierna onze wegen weer gescheiden, want Eline en Arnoud vlogen naar Brisbane om daar nog 3 weken te reizen.
Daar gaan we dan! De komende drie maanden met z'n 2e op pad. Het was even passen en meten in de auto, maar nu zijn we helemaal gesetteld. We zijn onze tour begonnen in Litchfield national park en de eerste nacht in de tent sliepen we heerlijk onder de sterrenhemel. Geen kap over de tent, dat is te heet. In Litchfield zijn we op 3 plekken bij verschillende watervallen gaan zwemmen, voordat we onze tour naar het westen vervolgde. We hebben in een korte tijd belachelijk veel kilometers gemaakt. Drie dagen aan een stuk gereden door uitgestorven gebied. Van Darwin naar Broome, waar we eindelijk de westkust aantikte. Onderweg hebben we, hoe kan het ook anders, autopech gehad. Gelukkig kwamen we hier op tijd achter en hebben we maar een halve dag vertraging opgelopen. Wie had gedacht dat ze in Australië een grens hadden? Die is er dus! En streng.. We moesten al ons fruit, groente en andere plantaardige spullen inleveren om de staat West-Australië in te mogen. Wortels mochten we wel meenemen als we de kontjes eraf sneden. Dit hebben we daar natuurlijk even staan doen.
En dan ben je daar, aan de westkust waar je al 2 maanden van droomde. Eindelijk een zonsondergang in de zee! In Broome zijn we meteen op een kameel gesprongen en hebben we een ritje gemaakt over het strand. Nooit geweten dat Australië de grootste populatie wilde kamelen heeft, 1 miljoen! Ik leer hier nog iedere dag wat bij.. Na Broome zijn we afgezakt naar Coral Bay en daar was het dan.. Parelwit strand, felblauwe zee en een koraalrif op loopafstand de zee in! Dit is dus waar West-Australië bekend om staat! Wauw! We hebben hier gesnorkeld, gekayakt en vooral veel languit op het strand gelegen. Als we gingen zwemmen schoten de roggen aan je voeten weg. Van Coral Bay door naar Shark Bay. De namen van deze plaatsjes alleen al zijn heerlijk om in dit verslag te typen. Hier hebben we een quad tour gedaan. Lekker door de duinen gecrost en mooie look-outs bezocht. Het is hier aan deze kust door de hitte (lees: 43 graden in de schaduw) helaas overal laagseizoen, waardoor alles een beetje uitgestorven is. Alhoewel we daar nu denk ik nog maar beter van kunnen genieten. Aangezien we langzaamaan naar het drukke zuiden afreizen.
Waar ik op het moment ben? Op het strand in Monkey Mia met uitzicht op dolfijnen die hier nieuwsgierig bij het strand komen kijken en langs je af zwemmen. Vanmorgen tijdens een 'show' (de dolfijnen komen uit het wild naar het strand) een dolfijn mogen voeren! Nouja, eigenlijk werd Erik uitgekozen, maar die liet mij het natuurlijk doen! Wat een heerlijk leven heb ik toch..
~Hoe ver je ook reist, het lot kun je niet ontlopen~
-
18 November 2013 - 13:13
Bregje:
Klinkt goed lovebirds! Grappig dat je het toch nog mee gemaakt hebt met het groente en fruit over de grens, hadden de Aussies toch gelijk!
Waauuww net even Monckey Mia opgezocht, super mooi! Die dolfijnen, wat vet! Geniet er lekker van samen, maar pas wel op voor haaien!
Dikke kus xx
Ps. Erik, succes met de look-outs ;)! -
18 November 2013 - 16:19
Jacques:
Super om te lezen en mee te genieten!!!! Groetjes Jacques -
18 November 2013 - 21:19
Tineke Timans:
Weer een vermakelijk verhaal. Het is zweten zo te lezen. Afzien hoor. Lekker rustig aan doen.l lay back heet dat -
19 November 2013 - 20:01
P&A:
Tja..... We beginnen jaloers te worden nu het hier somber en regenachtig is terwijl jullie in de zomer zitten. Alhoewel 43 c!!!!!!! -
19 November 2013 - 21:44
Ludo Franse:
allemaal heel vervelend hoor. Mijn grootste verrassing was dat Eva mij belde in het koude Nederland om ff bij te kletsen. zoiets verwacht je niet, gewoon super -
20 November 2013 - 05:38
Annechien:
Hoi eva en Erik! heel veel plezier de komende maanden. Straks kerst in de zon !. Weer eens wat anders. Liefs Peter en annechien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
