Farewell. Goodbye.

De auto verkocht, wat een opluchting! De bankrekening is weer gevuld en mijn reis naar Nieuw-Zeeland kan nu officieel doorgaan. En dat allemaal in het geliefde dorp Robe. Gelukkig woonde mijn koper in Melbourne en mocht ik de auto daar afleveren, wat het terugkomen naar Sydney een stuk makkelijker maakte.

Het verkopen van de auto kon niet makkelijker. Het te koop bordje met m'n telefoonnummer eronder stond er nog geen 3 uur in, toen er tijdens een boodschap een man naar m'n auto stond te staren. Na een praatje en een proefrit was de deal gesloten. Erik en ik hadden nog een goede week voordat we de auto in Melbourne af moesten leveren. We zijn weer een paar dagen met de familie Stock meegegaan naar de boerderij en daarna nog naar het strandhuis. Na een paar heerlijke waterski, watertube en stranddagen moesten we er echt aan geloven.. De backpack inpakken! We hebben de hele auto leeggehaald en wat een spullen kwamen daar tevoorschijn! Dat alles in 1 backpack?! Er is helaas veel achtergebleven, maar nu is mijn hele inboedel toch echt verhuist naar de backpack. Een afscheids-Mohito-avond en een laatste ere-rondje met de auto over het strand en daar gingen we dan, de auto afleveren in Melbourne. De nieuwe eigenaar stond klaar en met 'Let it be' van de Beatles op de radio heb ik de sleutels overhandigd. En daar ging die dan. Mijn allereerste auto, waar ik zoveel onvergetelijke herinneringen mee heb gemaakt. Farewell.

We zijn in de nachtbus gestapt naar Sydney en voordat we het wisten waren we weer in Manly, waar we in het hostel verbleven waar ik mijn reis ook begonnen ben. Onze laatste week samen was aangebroken en het was tijd om nog even optimaal te genieten. Australia Day, de Australische koninginnedag, stond voor de deur. Dit hebben we traditioneel gevierd met drankjes op het strand en Australische vlaggetjes op onze wangen. Erik keek er al drie maanden naar uit om naar een waterpark te gaan, dus dat hebben we ook nog van de lijst gestreept. Wet 'n Wild Sydney! Het kostte maar liefst 70 dollar per persoon om binnen te komen, maar dan had je ook wat. Niet dus, het was zo verschrikkelijk druk dat we er weinig plezier aan beleefde. Tot we hoorde dat er zogeheten 'Fastpasses' verkocht werden. Oftewel, dan mag je overal voor. Hier kwamen we net op tijd achter, want we hadden de laatste twee! Ik schaamde me wel een beetje als ik de urenlange rij voorbij liep, maar die pas was het ZO waard. Als twee kinderen zo blij zijn we alle glijbanen afgegaan. Onze laatste dag samen hebben we afgesloten in de O-bar, de ronddraaiende bar in het midden van het centrum van Sydney. Met een prachtig uitzicht hebben we een terugblik gehad op een fantastische tijd samen in Australië. Wat zijn die drie maanden samen voorbij gevlogen! De volgende ochtend was er een trieste dag aangebroken, de dag dat ik Erik moest afzetten op het vliegveld en weer alleen verder ging reizen. Goodbye.

Aan de ene kant was ik graag mee terug gegaan. Ik zou mijn familie en vrienden heel graag weer willen zien, maar aan de andere kant.. Ik ben nog niet voldaan en wil, nu het nog kan, alles eruit halen wat erin zit!

De opvolgende dagen waren niet geweldig. Ik moest omschakelen van altijd met zijn tweeën zijn naar een 6-persoonskamer en nul privacy. Na zo'n 8 maanden had ik nog steeds geen handigheid met die backpack en ook het sociale gedeelte van het reizen moest ik weer oppakken. Na een paar dagen had ik de smaak gelukkig weer te pakken en was het tijd om zelf naar het vliegveld te gaan. Samen met twee jongens die ik eerder in Australië heb ontmoet ben ik naar Nieuw-Zeeland gevlogen. Tijd voor een heel nieuw avontuur. Goodbye Australië.



~Waarheen je ook gaat, ga met heel je hart~