Home. Sweet. Home.
Door: Eva Timans
Blijf op de hoogte en volg Eva
17 Juni 2014 | Nederland, Best
Ga er even voor zitten en geniet ervan, want na een jaar lang schrijf-en hopelijk voor de lezers leesplezier volgt hier nu echt mijn laatste reisverslag.
Ja, ik zit nu heerlijk in mijn eigen tuin dit verslag te schrijven. Dat is wel weer eens wat anders dan op een tropisch strand of in de outback. De spanning om door de gate op Schiphol te lopen steeg met de minuut tijdens mijn lange, 56 uur durende, reis terug naar Nederland. Met stop-overs in Sydney, Taipei en Bangkok vloog ik naar Amsterdam, waar ook voor mijn wachtende familie de spanning steeg. De laatste minuten voor de landing verbaasde ik me nog over het uitzicht van het Nederlandse landschap. Echt iedere vierkante meter is hier in gebruik. Een groot verschil met die zandbak waar ik vandaan kwam! Direct terug op Nederlandse bodem had ik een glimlach van oor tot oor. Zelfs het zien van een Nederlands kenteken op een auto maakte me gelukkig. Dat bewijst wel dat ik echt zin had om naar huis te gaan. En ook mijn backpack had er zin in, want die kwam lekker snel tevoorschijn op de lopende band. Daar ging ik dan, door de schuifdeur.. En daar stonden ze! Eindelijk kon ik mama weer knuffelen, wat had ik daar naar uitgekeken! Ook dit was een once-in-a-lifetime moment van de reis.. M'n geliefde familie na een jaar weer zien! Onvergetelijk! Met Lise en Suze heb ik weer opnieuw kennisgemaakt, want wat zijn die veranderd na een jaar. Na mijn laatste toeristische foto te hebben gemaakt met het IAmsterdam-bord zijn we in de auto gestapt en naar Best gereden, waar de mallemolen van reïntegreren na een jaar begon..
Spandoeken, ballonnen, cadeaus, taart en een geheel in Australië-stijl versierde tuin wachtte me op bij thuiskomst. Ook mijn oma en nog meer familie zaten me op te wachten. Het leek wel een droom! Zo gek vond ik het allemaal. Alsof het niets is stap je weer onder je eigen douche en in je eigen bed. Die simpele dingen waar je naar al die tijd toch wel weer naar verlangt. De volgende dag mocht ik me alweer opmaken voor mijn Welkom-Thuis feest, wat mijn ouders voor me georganiseerd hadden. Alle vrienden en familie waren uitgenodigd, zodat ik iedereen in 1 keer weer kon zien. Ik werd overladen met cadeaus en was de hele avond het middelpunt van alle aandacht. Het was geweldig om iedereen weer in de armen te vliegen!
Na dit fantastische, hectische en gekke weekend begon alles en iedereen langzaamaan weer aan z'n normale Nederlandse ritme. Behalve ik. Ondanks dat er vrijwel niets is veranderd hier in Nederland, merk je dat je een jaar weg bent geweest. Iedereen hier is doorgegaan met hun doodnormale leventje en de alledaagse stress. Mijn jaar aan ontdekkingen, avontuur en spanning staat daar totaal niet tegenover. Al het eten, de feestjes en de specifieke plaatsen waar ik naar uitkeek zijn alweer normaal. Het gaat hier allemaal veel te snel. Maar nee, ik heb geen heimwee. Ik mis de levensstijl en het stressloze en relaxte leventje wat ik daar leed. Maar ik ben wel zo realistisch om te weten dat je zo'n leven niet altijd kunt leven.
Na zo'n drie weken thuis probeer ik ook weer op de razende sneltrein van het Nederlandse leven te stappen. De uit fatsoen gestelde vraag hoe ik het het afgelopen jaar heb gehad ben ik een beetje beu. De mensen die echt in m'n verhaal en foto's geïnteresseerd zijn, zijn schaars. Achja.. Het is uiteindelijk ook mijn reis geweest. Mijn avontuur, mijn ervaring en ik heb het voor niemand minder dan mezelf gedaan. Ik heb gedaan wat ik altijd al wilde doen en dit is een herinnering die niemand mij meer afpakt!
~Oost, West, Thuis, Best~
Ja, ik zit nu heerlijk in mijn eigen tuin dit verslag te schrijven. Dat is wel weer eens wat anders dan op een tropisch strand of in de outback. De spanning om door de gate op Schiphol te lopen steeg met de minuut tijdens mijn lange, 56 uur durende, reis terug naar Nederland. Met stop-overs in Sydney, Taipei en Bangkok vloog ik naar Amsterdam, waar ook voor mijn wachtende familie de spanning steeg. De laatste minuten voor de landing verbaasde ik me nog over het uitzicht van het Nederlandse landschap. Echt iedere vierkante meter is hier in gebruik. Een groot verschil met die zandbak waar ik vandaan kwam! Direct terug op Nederlandse bodem had ik een glimlach van oor tot oor. Zelfs het zien van een Nederlands kenteken op een auto maakte me gelukkig. Dat bewijst wel dat ik echt zin had om naar huis te gaan. En ook mijn backpack had er zin in, want die kwam lekker snel tevoorschijn op de lopende band. Daar ging ik dan, door de schuifdeur.. En daar stonden ze! Eindelijk kon ik mama weer knuffelen, wat had ik daar naar uitgekeken! Ook dit was een once-in-a-lifetime moment van de reis.. M'n geliefde familie na een jaar weer zien! Onvergetelijk! Met Lise en Suze heb ik weer opnieuw kennisgemaakt, want wat zijn die veranderd na een jaar. Na mijn laatste toeristische foto te hebben gemaakt met het IAmsterdam-bord zijn we in de auto gestapt en naar Best gereden, waar de mallemolen van reïntegreren na een jaar begon..
Spandoeken, ballonnen, cadeaus, taart en een geheel in Australië-stijl versierde tuin wachtte me op bij thuiskomst. Ook mijn oma en nog meer familie zaten me op te wachten. Het leek wel een droom! Zo gek vond ik het allemaal. Alsof het niets is stap je weer onder je eigen douche en in je eigen bed. Die simpele dingen waar je naar al die tijd toch wel weer naar verlangt. De volgende dag mocht ik me alweer opmaken voor mijn Welkom-Thuis feest, wat mijn ouders voor me georganiseerd hadden. Alle vrienden en familie waren uitgenodigd, zodat ik iedereen in 1 keer weer kon zien. Ik werd overladen met cadeaus en was de hele avond het middelpunt van alle aandacht. Het was geweldig om iedereen weer in de armen te vliegen!
Na dit fantastische, hectische en gekke weekend begon alles en iedereen langzaamaan weer aan z'n normale Nederlandse ritme. Behalve ik. Ondanks dat er vrijwel niets is veranderd hier in Nederland, merk je dat je een jaar weg bent geweest. Iedereen hier is doorgegaan met hun doodnormale leventje en de alledaagse stress. Mijn jaar aan ontdekkingen, avontuur en spanning staat daar totaal niet tegenover. Al het eten, de feestjes en de specifieke plaatsen waar ik naar uitkeek zijn alweer normaal. Het gaat hier allemaal veel te snel. Maar nee, ik heb geen heimwee. Ik mis de levensstijl en het stressloze en relaxte leventje wat ik daar leed. Maar ik ben wel zo realistisch om te weten dat je zo'n leven niet altijd kunt leven.
Na zo'n drie weken thuis probeer ik ook weer op de razende sneltrein van het Nederlandse leven te stappen. De uit fatsoen gestelde vraag hoe ik het het afgelopen jaar heb gehad ben ik een beetje beu. De mensen die echt in m'n verhaal en foto's geïnteresseerd zijn, zijn schaars. Achja.. Het is uiteindelijk ook mijn reis geweest. Mijn avontuur, mijn ervaring en ik heb het voor niemand minder dan mezelf gedaan. Ik heb gedaan wat ik altijd al wilde doen en dit is een herinnering die niemand mij meer afpakt!
~Oost, West, Thuis, Best~
-
18 Juni 2014 - 08:35
Femke:
Geweldig om te lezen Eva, al je verslagen en dit 'eind'verslag! Schitterend dat je het hebt gedaan voor jezelf en je zal er heel je leven op terugkijken!! Krijg er een beetje kippenvel van..
Succes met het weer inburgeren.
x -
18 Juni 2014 - 16:07
Buurvrouw Petra:
Dat heb je toch maar even mooi gedaan! Een reis waar genoeg mensen jaloers op zullen zijn!
Succes nog met het re-integreren :) -
20 Juni 2014 - 22:58
Annechien:
Ha die Eva,
veel succes met het drukke leventje in Holland!. Je hebt zeker wel naar Nederland -Australië gekeken ?. Wij hebben genoten van je verhalen. Liefs Peter en Annechien. -
22 Juni 2014 - 20:36
Ludo:
Een mooi slot van heel veel mooie dingen. Maar het snelle leven hier bepaal je helemaal zelf. Dus, blijf gewoon jezelf
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
