Freedom!
Door: Eva Timans
Blijf op de hoogte en volg Eva
20 Mei 2014 | Australië, Adelaide
Van het eiland afkomen was makkelijker gezegd dan gedaan.. Toen ik me maandagochtend 6.00u meldde op het vliegveld, kreeg ik te horen dat er ingebroken was in het vliegtuig en dat er een nieuwe gestuurd moest worden. Zucht.. Zoiets kan ook alleen maar hier gebeuren! Bloody aboriginals! Dat werd dus een dikke 4 uur vertraging. Maar toen ik eindelijk weer voet op vasteland zette was ik het wachten al snel weer vergeten. Wat was het heerlijk om weer in een stad te zijn. Met een glimlach van oor tot oor reed ik Darwin binnen. De stad waar ik zoveel goede herinneringen heb. Hier verbleef ik 1 nachtje in een hostel voordat ik door naar Adelaide vloog. Hostels.. Het kan zo gezellig zijn, maar na 11 maanden is de lol er wel vanaf. Een aardbeving als degene bovenin je stapelbed omdraait en de standaardvragen: "Waar kom je vandaan?", "Hoe lang ben je hier al?" en "Wat heb je al van Australië gezien?" komen me zo onderhand de strot uit. Je hoort soms grappige verhalen van mensen die t-shirts laten drukken met antwoord op al die standaard vragen, zodat de eerste vraag is: "Biertje?" in plaats van al dat slappe gezever.
Adelaide! Brr.. Wat een klimaatverschil. Van tropen naar herfst was even omschakelen. En laat ik nou geen warme kleren in mijn backpack hebben zitten. Ik heb mijn reis het afgelopen jaar zo goed weten te plannen in alle klimaten dat ik die helemaal niet nodig heb gehad. Goed, door in de auto die ik van een oud Bark Hut collega mocht lenen. Mijn afscheidsritje naar de Australische familie ging beginnen. Heerlijk om weer in de auto door de afgelegen plattelandse wegen te crossen! Op naar Rodney in de Coonawarra wijnregio, waar hij en Julie tijdelijk wonen. Rodney werkt in de Penley Estate wijnfabriek als laborant, iets wat hij zijn hele leven al eens wilde doen. Zo trots als die is heeft hij me een volledige rondleiding door de fabriek en wijnvelden gegeven. Na deze leuke excursie ben ik doorgereden naar de familie Stock op de boerderij. Gek om daar aan te komen zonder Erik, maar ook voor mij alleen had Peter alweer een entertainment-programma klaarstaan. 's Ochtends werd ik de gymzaal ingeduwd om een boksles te volgen, 's middags hebben we samen de koeien gevoerd, brandhout gehakt en 's avonds stond de barbecue alweer klaar. Mijn laatste dag op de boerderij hebben we grote bonfires aangestoken. Vervolgens hebben we er de hele dag omheen gezeten, wijntjes gedronken en gebarbecued. Toen het begon te regenen gingen we niet naar binnen, maar trokken we gewoon een regenjas aan. That's Australian thinking! Niks verstoord een gezellig kampvuur. Heerlijk om deze familie nog een keer gezien te hebben!
Na wederom een vaarwel moest ik terug naar Adelaide. David, een oud collega van de Bark Hut, stond op het vliegveld te wachten en te trappelen om mij mee te nemen op mijn laatste road-trip naar Flinders Ranges national park. Auto vol met brandhout en off we go! We zijn begonnen met een goede wandeling naar de top van Mount Remarkable. Onderweg kwamen we zelfs een neergestort vliegtuigje tegen. Dat lag er al sinds 1988, dus er was weinig wat we nog konden doen. We hadden kamp opgeslagen in het welbekende Wilpena Pound. Waar we de volgende dag weer een flinke wandeling hebben gemaakt. Deze keer naar St. Mary Peak. Een flinke rotsklim, maar het uitzicht was het meer dan waard. Wat een mooi stukje Australië om mijn reis mee te eindigen, wauw! Na de volgende dag nog wat rond te hebben gereden in onze 4 wheel drive door het national park, had ik het na wederom een verschrikkelijk koude nacht wel weer gehad. Breng me terug naar een fatsoenlijk bed en een warme douche! Dus dat is wat David deed, terug naar Adelaide. Na een afscheidslunch kon ik weer gaan genieten van het hostelleven, voor een laatste keer. Ik heb het er even goed van genomen de laatste week in de stad. Veel geshopt, lekker uit eten geweest en de laatste twee nachten in een superdeluxe hotel doorgebracht. Kortom, mezelf goed in de watten gelegd. Klaargestoomd voor de grote reis. Want op het moment staat m'n backpack ingepakt en wel klaar om morgen met mij mee naar huis te gaan. Ja, inderdaad.. Naar huis!
~Blij zijn voor de reis, is vrolijk zijn bij thuiskomst~
-
20 Mei 2014 - 16:16
Jolanda Staal:
Wat is dat jaar voorbij gevlogen. Met een rugzak vol herinneringen en belevenissen kom je terug naar Holland. Dat pakt niemand je af. Het was erg leuk om je verhalen te lezen. Goede reis naar huis gewenst. -
21 Mei 2014 - 06:50
Annechien:
Hoi eva,
We hebben al je avonturen met veel plezier gelezen!. Een hele goede terugreis toegewenst en tot as zaterdag!.
Liefs Peter en Annechien -
22 Mei 2014 - 21:22
Mieke:
Hoi Eva
Wat fijn voor ons dat we je weer life kunnen zien, a.s. zaterdag.
Want wat heb je t allemaal knap gedaan, heb respect voor jou, en idd een jaar gaat zo snel voorbij,
voor sommige ook niet, maar je hebt veel leuke herinneringen!
Een hele goeie reis terug naar Best en tot zaterdag.
Veel liefs Mieke XXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley