Van West-Australië.. Naar de haaien

Letterlijk naar de haaien! Want na het voeren van dolfijnen gingen we door naar het zwemmen met 'the great white'! Voor mezelf en ik denk vele andere een nachtmerrie om in het water te duiken met 5 gigantische haaien (4 meter lang). Maar laat ik ondanks m'n enthousiasme hierover eerst verder gaan waar ik gebleven was..

Waarschuwing: Dit verhaal bevat een opsomming van veel spectaculaire en indrukwekkende dingen, die mensen in het dagelijkse Nederlandse leven jaloers kunnen maken!

Na het dolfijnen voeren zijn we verder afgezakt aan de westkust naar Kalbarri, om daar te sandboarden. Dit is eigenlijk hetzelfde als snowboarden, maar dan op zand/duinen. Deze tour kon helaas niet doorgaan vanwege te weinig aanmeldingen. Omdat we zin hadden iets sportiefs te doen, zijn we maar gaan abseilen en hebben we af mogen dalen tussen 40 meter hoge kliffen in Kalbarri national park. Maar ook educatief zijn we goed bezig geweest, want in Cervantes hebben we een rondleiding gehad in de grootste kreeftenvisserij van Australië. Interessant, maar het heeft mijn gedachtes over het niet eten van deze beesten niet veranderd. En na al deze dorpjes van niets waren we dan eindelijk weer in de bewoonde wereld: Perth! Heerlijk! We hebben alles gedaan wat verboden is voor een backpacker: gewinkeld, gepicknickt, op stap geweest, sushi gegeten, terras gezeten en ik heb zelfs een paar Uggs gekocht. Kortom, een hele leuke citytrip gehad en veel te veel geld uitgegeven. Na 3 dagen moesten we dus ook echt weer weg hier. Door naar de Margareth River: West-Australisch surfwalhalla vanwege de mega golven. En dat hebben we gezien. Erik vond het maar al te leuk om de golven te trotseren. Ik hield het mooi voor gezien na een paar keer zwaar gedesoriënteerd, naar lucht happend op het strand te zijn aangespoeld. Het zuidwesten van Australië bracht ons ook de Mammoth Cave, een treetop walk bovenin de boomtoppen en de Wave Rock; een golfvormige rots zoals de naam al zegt.

Onze laatste stop in West-Australië: Esperance. Hier heb ik het nieuwe werkwoord 'gewowt' uitgevonden. Dit heb ik hier namelijk heel veel moeten doen, want wat ik hier zag had ik totaal niet verwacht. De mooiste stranden die ik ooit in m'n leven gezien heb! Wel 10 verschillende witte stranden met helderblauw water, geweldig! Alsof je op een filmset rondwandelt! Ook national park Cape le Grand heeft ons hier verrast. Frenchman peak is een berg/rots die we hebben beklommen. Een klim voor echte doorzetters, maar eenmaal op de top.. Wat een uitzicht! Hier hebben we uiteraard mooie kiekjes geschoten voor aan de muur!

Helaas.. Einde van West-Australië, de tot nu toe meest spectaculaire staat van Australië wat mij betreft! Het ruige met picture-perfect stranden, de verlatenheid, het klimaat en al de wilde dieren zorgden ervoor dat ik geen spijt had van het vele rijden om deze kant van Australië te zien! Tijd om de Great Australian Bight over te steken. Één van de saaiste routes met Austalia's longest straight road, 145 km zonder te hoeven sturen! Gelukkig is er cruise-control..

En daar waren we dan, Port Lincoln. Één van de drie plaatsen ter wereld waar je in een kooi tussen de wilde haaien kunt duiken. Een kostbare, maar onvergetelijke ervaring! Na drie uur varen richting de Neptune Islands, was het dan zover. Het aas werd uitgegooid en de haaien werden gelokt. Het duurde niet lang voordat de eerste opdoken. Met vijf mensen gingen we 45 minuten lang de kooi in, terwijl de haaien om ons heen het aas opaten. M'n hart zat in m'n keel en m'n handen trilden zo erg dat ik moeite had met foto's maken. De eerste reactie die ik toch iedere keer had als er een haai aankwam was: WEGWEZEN! Wat een gigantisch grote beesten zijn dat. En wat gaaf dat ik ze in het wild heb mogen zien!

Op naar Adelaide, logeren bij mensen die ik aan de oostkust al had ontmoet. We werden er met open armen ontvangen en de barbecue werd meteen aangestoken. Die Australische gastvrijheid, daar hou ik van! We hebben een paar dagen door Adelaide gestruind, heerlijke familiediners gehad, onze plannen voor kerst met deze familie vastgelegd, naar de Adelaide Zoo geweest, een potje golf gespeeld en hebben de laatste kerstcadeaus gekocht en opgestuurd (verrassing!). Hopelijk zijn ze op tijd in Nederland.

Ons volgende avontuur was volledig georganiseerd. De familie had bedacht dat we wel een bezoekje konden brengen aan een van hun dochters die op een gigantische Australische farm leeft met haar man en 3 dochters. Daar gingen we dan, met een tas vol met nibbles, op naar een stel vreemden in de middle of nowhere. Net toen we dachten dat de Australische gastvrijheid zijn grenzen had bereikt, kwamen we aan bij de familie Stock. Wederom werd de barbecue meteen aangestoken en kregen we een rondleiding over de 1000 hectare grote boerderij. De volgende ochtend moesten we aan het werk. We hebben de brievenbus, die 9 kilometer verderop stond, versierd met een levensechte kerstman en wat bomen en takken geruimd. Daarna begon de pret. De geweren kwamen tevoorschijn en we mochten een poging wagen, ook de crossmotoren werden van stal gehaald voor een ritje. 'S avonds zijn we gaan golfen en hebben we een dorpsfeest mee mogen maken. Het hele dorp paste in 1 schuur, maar het was heel gezellig. De volgende ochtend moesten we er weer vroeg uit want er moest gekart worden! Niks vergeleken met karten in Nederland. Dit was op een buitenbaan en de karts konden wel 80km per uur. Na al deze pret rondom de boerderij wilde de familie ons ook nog een dagje meenemen naar hun strandhuis. En nu, een dikke week later, zitten we hier nog steeds! Bij aankomst opende onze entertainer Pete, zo noemen we hem tegenwoordig, zijn garage en wat daar aan scala van watersportartikelen tevoorschijn kwam.. Daar kun je alleen maar van dromen! Oftewel.. Wat begon als een dagje mee naar het strandhuis is nu een volledig geëntertainde vakantie geworden. Dagelijks surfen, waterskiën, wakeboarden en gezellig met de familie rondhangen in het strandhuis! Genieten!



~Een vreemde is wellicht een vriend die je nu nog niet kent~